تاریخ دریافت: 10 مهر 1396،
تاریخ بازنگری: 20 آبان 1396،
تاریخ پذیرش: 10 دی 1396
چکیده
یکی از مباحث حائز اهمیت قرآن کریم خبرهای غیبی و به طور خاص پیش گویی‌های آن است. اشتمال قرآن بر این گونه اخبار غیبی و پیشگویی ها از سوی عالمان از جمله وجوه اعجاز این کتاب آسمانی قلمداد شده است. آیه 54 سوره مبارکه مائده از جمله آیاتی است که نوعی پیشگویی در آن اظهار شده است. خداوند متعال در این آیه فرمودهاند: گروهی را به جای مرتدان مىآورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند. تعیین مصداق گروه جدید جایگزین مرتدان که خداوند از آنها به عنوان محبوبان خود یاد کرده مسأله ای اختلافی میان مفسران شیعه و اهل تسنن از گذشته تا به امروز بوده است. بنا بر نظر مفسران شیعه، امام علی (ع) مصداق این آیه است، اما در مقابل، مفسران اهل تسنن بر این نظرند که منظور خلیفه نخست یعنی ابوبکر است که با از دین بیرون شدگان (اصحاب رده) جنگید. حال مسأله اساسی در این باره، مطالعه و بررسی آرای مفسران قدیم و جدید اسلامی و تحلیل انتقادی و داوری در باره آنهاست. حاصل این مطالعه انتقادی آنکه اوصافى که در آیه براى افراد مؤمن مورد بحث آمده یعنى تواضع و نرمى در باره اهل ایمان و شدت و سخت گیرى بر کفار و جهاد در راه خدا با نداشتن پروا از ملامت سرزنش کنندگان موضوعاتی است که هیچ یک از عالمان و مفسران و مورخان اسلامی ـ خواه از اهل سنت خواه شیعی ـ نمىتواند آنها را در مورد على (ع) انکار کند پس مصداق واقعی این آیه، امام علی (ع) میباشد و در آینده میتواند مصداق امام زمان (عج) باشد که در آینده ظهور میکند و جهان را پر از عدل و داد میکند.
ابتدای صفحه